به نقل از «باشگاه خبرنگاران»

بازی‌های کودکانه، اثرات مثبت در بزرگسالی/ نقش مهم والدین در بازی کردن با فرزندان

تاریخ انتشار: ۲۲ مهر ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۳۳۸۱۱۰۰

به گزارش خبرنگار حوزه ازدواج و خانواده گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان، همانقدر که امنیت برای برای کودک ضروری است، بازی کردن نیز اهمیت دارد و جز اساسی‌ترین نیاز‌ها و کار‌های کودک در طول روز است.

هر کدام از بازی‌ها قابلیت این را دارند علاوه بر اینکه کودک را سرگرم می‌کنند، به او درس زندگی اجتماعی دهند تا در بزرگسالی به رشد روانی درستی برسد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

اگر کودک روند بازی کردنش به درستی پیش برود در آینده به ارتباط درست اجتماعی منجر می‌شود و عدم انجام این مسئله مشکلات مهارت‌های ارتباط بزرگسالی را در پی دارد.

انواع بازی ها در دوران کودکی و اثرات آن
مینا ارجمند پور، دکتری تخصصی روانشناسی بالینی کودک و نوجوان، در گفت و گو با  باشگاه خبرنگاران جوان، به بررسی مسئله مهم بازی کردن در دوران کودکی پرداخت و گفت: وقتی بازی با کودک انجام می‌شود، سبب افزایش دلبستگی با او و حتی ترمیم رابطه با کودک برای والدین را در پی دارد. بازی‌هایی که بار آموزشی دارند حین انجام آن به تقویت مسائل شناختی، توجه و تمرکز کودک منجر می‌شود. بازی‌هایی که ایفای نقش در آن وجود دارد به کودک کمک می‌کند تا برای زندگی واقعی و انجام دادن آن‌ها در دنیای بزرگسالی اش آماده شود.

ارجمند پور در ادامه افزود: در بازی که کودک نقش‌ها و نحوه آن را تعیین می‌کند و به اصطللاح نقش اول بازی است به پرورش استعداد و خلاقیت کودک می‌انجامد. همبازی شدن با کودک برای بهبود شناخت و رابطه او با والد بسیار موثر است. والدین در این بازی‌ها بهتر است قوانین و چارچوب‌های سخت و پیچیده به جز مواردی، چون ممنوع بودن گاز گرفتن، پرتاب اشیاء، هل دادن و زدن قرار ندهند تا این زمان که معمولا ۲۰ دقیقه است صرفا به لذت بردن کودک از آن زمان و تعامل با او بگذرد.

این روانشناس به دو هدف بازی‌های حرکتی اشاره کرد و گفت: این بازی ها دو هدف تخلیه انرژی و تقویت تمرکز را دنبال می‌کنند، بازی‌هایی که از سن پایه رشد شروع می‌شوند مثل سینه خیز رفتن، چهار دست و پا رفتن، لی لی کردن و جفت پا پریدن هم انرژی کودک از راه سالم را تخلیه می‌کند و سبب خستگی و رخوت بیهوده نمی‌شود و هم مستقیما بر تمرکز و توجه کودک به میزان بازی‌های تعادلی اثر گذار است.

وی در ادامه تصریح کرد: بازی‌های تقلیدی در سنینی که کودک دارای حس و هوش است و می‌تواند با انجام تقلید ابزار‌های مختلف که بزرگسالان و اطرافیان به کار می‌برند را استفاده کند و به جای آن‌ها ایفای نقش بپردازد.

ارجمند پور درباره بازی‌های نمادین گفت: که از یک ون یم سالگی آغاز و تا ۹ سالگی ادمه می‌باند و در ۵ سالگی به اوج می‌رسند. در این بازی کودک از اشیائی به عنوان نماد مفاهیم مختلف استفاده می‌کند و برای آن‌ها نقش تعیین می‌کند برای مثال مبل منزل رابه عنوان ماشین معرفی و خود را راننده آن تصور می‌کند. این مسئله به رشد روانی کودک و هوش او کاملا مرتبط است. بازی‌های خیالی در کودکی خلاقیت در بزرگسالی را نیز به ارمغان می‌آورند و به خلاقیت در هنر و نویسندگی شوند.

تمرین‌هایی که مربوط به حواس کودک، بویایی، چشایی و لامسه هستند که به مهارت کودک در سنین بالاتر مرتبط هستند. تمرین‌هایی برای حل مسئله مثل پازل چیدن هم برای تقویت عملکرد مغز مفید هستند.

وی با تاکید به ای که هر چقدر هم والدین با کودک خود بازی کنند، جای بازی‌هایی که کودکان با همسالان خود در محیط شاد و طبیعی انجام می‌دهند را نمی‌گیرد، افزود: مهارت‌های ارتباطی همچون زمان، یادگیری مفهوم نوبت در بازی و مفهوم مشارکت از فواید بازی کودک با همسالانش است.

بازی‌هایی که توانمندی شناختی، جسمانی، هیجانی کودک را بالا می‌برند اگر در سطح تعادل و متناسب با سن خاص انجام شوند به پیشرفت کودک و حال خوب او می‌نجامد.

بیشتر بخوانید

چگونه هوش اقتصادی و مدیریت مالی را در کودک ایجاد کنیم؟ تخیل و تقلید، دو عامل رشد کودکانتهای پیام/

منبع: باشگاه خبرنگاران

کلیدواژه: کودک بازی مهارت های اجتماعی خلاقیت بازی هایی بازی کردن بازی ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۳۸۱۱۰۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

چند ترفند تربیتی کاربردی برای جلوگیری از لجبازی کودک

بچه‌ها به دلایل مختلفی بدرفتاری می‌کنند، اما شایع‌ترین دلیل آن بی حوصلگی و کسل شدن است. آن‌ها متوجه می‌شوند که رفتارشان تأثیرگذار است، بخصوص اگر بتوانند با استفاده از آن به چیزی که می‌خواهند برسند. گاهی هم میل به قدرت داشتن، دلیل بدرفتاری‌های آن‌ها است، چرا که این روشی است برای کودک تا بتواند تلاش کند و قدرت کنترل خود را اثبات کند. به همین دلیل مهم است که نحوه‌ی صحیح مدیریت این رفتار‌ها را بلد باشید.

به گزارش روزیاتو، راهکار‌هایی که در ادامه از آن‌ها صحبت خواهیم زندگی شما به عنوان پدر و مادر را ساده‌تر خواهند کرد.

۱- با آرامش و خونسردی بیشتری با او برخورد کنید

بچه‌ها اغلب از رفتار والدین خود تقلید می‌کنند، بنابراین باید با آموزش حفظ آرامش و خونسردی به فرزندتان، به رفتار او شکل دهید. اگر زمانی که شروع به جیغ و داد می‌کند، شما هم سرش فریاد بکشید، این رفتار برای عادی و طبیعی خواهد شد. بنابراین، به جای این کار، به او روش دیگری برای مدیریت احساساتش نشان دهید.

۲- به او حق انتخاب دهید تا بتوانید تصمیم بگیرد که دوست دارد چه کاری انجام دهد

حق انتخاب دادن به کودک کمک می‌کند نیاز به قدرت داشتن و کنترل داشتن روی امور خود در او ارضا شود؛ بنابراین مثلاً اگر باید هم اسباب بازی هایش را جمع می‌کرد و هم دندان هایش را مسواک می‌زد، از او بپرسید که دوست دارد اول کدام را انجام دهد.

۳- همیشه تنقلات همراه خود داشته باشید

بدرفتاری کودک بسیاری از اوقات ناشی از گرسنگی او است، بنابراین اگر قرار بود با کودک تان بیرون بروید، با همراه داشتن تنقلات می‌توانید جلوی جیغ و داد کردنش را بگیرید و او را خوش خلق نگه دارید.

۴- او را از پیامد‌های منفی احتمالی کارهایش آگاه کنید

«چون من می‌گویم!» پاسخ خوبی به کودکی نیست که می‌خواهد بداند چرا نباید کاری را انجام دهد. همیشه سعی کنید با فرزندتان صحبت کنید و برایش توضیح دهید که اگر بدرفتاری کند چه اتفاقی ممکن است و چرا نباید برخی کار‌ها را انجام دهد. او را از عواقبی که کارهایش ممکن است داشته باشند آگاه کنید تا بتواند یاد بگیرد و در آینده تصمیمات بهتری برای خود بگیرد.

۵- یک برنامه‌ی روزانه برایش تنظیم کنید و بابت عمل به آن به او جایزه دهید

به فرزندتان کمک کنید که یک برنامه‌ی روزانه‌ی مناسب برای خود داشته باشد، مثلاً ممنوعیت تماشای تلویزیون از یک ساعت مشخص به بعد، کمک به شستن ظرف ها، مسواک زدن و رفتن به رختخواب در ساعتی مشخص؛ و اگر دوست دارید خلاق باشید، می‌توانید برای کل ماه برنامه تنظیم کنید و به فرزندتان بگویید که اگر تمام ماه (یا یک یا ۲ هفته) طبق برنامه عمل کند، می‌تواند به انتخاب خودش جایزه‌ای از شما بگیرد.

۶- تنبیه‌های معقولی برای قانون شکنی هایش تعیین کنید

برای برخی بدرفتاری‌های کودک تان تنبیه‌های معقولی در نظر بگیرید. مثلاً اگر فرزندتان در برابر خوردن سبزیجات مقاومت کرد، به او اجازه‌ی خوردن تنقلات ندهید. یا اگر نمی‌خواست اسباب بازی هایش را جمع کند، اجازه ندهید بقیه‌ی روز را با آن‌ها بازی کند. این شیوه برای کودکانی مناسب است که انجام برخی کار‌ها برایشان دشوار است. با این حال، از تعیین تنبیه‌های نامعقول خودداری کنید. مثلاً اگر نمی‌خواست غذایش را بخورد، او را مجبور به شستن لباس‌ها نکنید.

۷- حواسش را پرت کنید

بچه‌ها گاهی به این دلیل بدرفتاری می‌کنند که احساس بی حوصلگی یا کسل شدن می‌کنند یا کار بهتری برای انجام دادن سراغ ندارند. به همین دلیل، اگر کاری برایش پیدا کنید، بخصوص چیزی که او سرگرم و درگیر کند، حواسش پرت چیز خوبی خواهد شد و دیگر بدرفتاری نخواهد کرد.

۸- از او درباره‌ی نظرش و و راه حل هایش برای مشکلات بپرسید

وقتی فرزندتان شروع به بدرفتاری می‌کند، از او بپرسید که آیا مشکلی دارد یا آیا چیزی اذیتش می‌کند. اگر مشکلی وجود داشت و کودک تان آن را با شما در میان گذاشت، وقت بگذارید و با او درباره‌ی آن صحبت کنید. از فرزندتان بپرسید که نظر و فکری دارد یا به عقیده‌ی او چظور می‌توان آن مشکل را برطرف کرد. اگر پاسخی نداشت، کمی به او کمک کنید، اما یادتان باشد که باید به او این احساس را دهید که این خود اوست که دارد مشکل را حل می‌کند و شما باید حامی و مشوق او باشید.

۹- احساساتش را بپذیرید و سعی کنید به او کمک کنید

به جای اینکه به فرزندتان بگویید بچه‌ی بدی شده یا دارد بدرفتاری می‌کند، می‌توانید به او نشان دهید که او و احساسی که دارد را درک می‌کنید. از آنجایی که احساسات نقش مهمی در رفتار کودک دارند، همیشه پذیرای آن‌ها باشید. مثلاً جمله‌ی ساده‌ای مانند این می‌تواند کمک زیادی به فرزندتان کند: «می فهمم که از اینکه امروز نمی‌توانیم برویم پارک ناراحت هستی، اما هوا خوب نیست».